W poprzednim artykule dotyczącym hemoroidów szczegółowo opisaliśmy sposoby zapobiegania chorobie. Podaliśmy także dwa sposoby skutecznego zwalczania hemoroidów, wskazując na plusy i minusy leczenia farmakologicznego i tradycyjnego. Dziś omówimy szczegóły leczenia zabiegowego. Wspomniane tradycyjne metody przeznaczone są dla osób, u których choroba hemoroidalna znajduje się we wcześniejszych etapach rozwoju. Natomiast gdy mamy do czynienia z chorobą w 3 i 4 stadium rozwoju, wtedy tzw. postępowania zachowawcze, w większości przypadków, są niewystarczające. Następuje konieczność leczenia zabiegowego. Nie istnieje jedna skuteczna metoda zabiegowa, która umożliwiłaby całkowite i szybkie poradzenie sobie z chorobą. Trzeba pamiętać, że hemoroidy w zaawansowanym stadium, zwłaszcza 4 stopnia, to bardzo bolesna dolegliwość, trudna do wyleczenia, która wymaga bardzo precyzyjnej diagnostyki. Metody małoinwazyjne wiążą się z mniejszymi powikłaniami, ale szansa na nawrót choroby jest większa. Z kolei metody klasyczne są bardziej skuteczne, ale wiążą się z większym bólem po zabiegu i powikłaniami, takimi jak np. sepsa. Przyjrzyjmy się najpopularniejszym sposobom zabiegowego leczenia hemoroidów. Metoda Barrona Metoda ta zalecana jest jako leczenie pierwszego rzutu u pacjentów z hemoroidami pierwszego, drugiego i trzeciego stopnia. Podczas zabiegu zakłada się elastyczną gumkę na wewnętrzny żylak położony co najmniej 1 cm ponad linią grzebieniastą, w celu odcięcia dopływu krwi. W ciągu 5–7 dni obumarły żylak odpada. W przypadku umieszczenia gumki zbyt blisko linii grzebieniastej od razu pojawia się intensywny ból. Potwierdzono wyleczalność na poziomie ok. 87%, zaś odsetek powikłań wynosi do 3%. Skleroterapia Polega na wstrzyknięciu do hemoroidów środka obliterującego (powodującego zarastanie naczyń krwionośnych), takiego jak fenol. Powoduje to zamknięcie ścian naczynia krwionośnego i skurczenie się hemoroidów. Odsetek powodzeń po czterech latach od leczenia wynosi ok. 70%, co jest wynikiem lepszym niż w przypadku podwiązania żylaków gumką. Metody kauteryzacyjne Wykazują się wysoką skutecznością, ale są stosowane w momencie, gdy zawiodą wszelkie inne metody lecznicze. Procedurę tę można wykonać przy zastosowaniu elektrokauteryzacji, promieniowania podczerwonego, chirurgii laserowej lub kriochirurgii. Kauteryzacja w podczerwieni może być stosowana u pacjentów z hemoroidami pierwszego i drugiego stopnia. U pacjentów z hemoroidami trzeciego i czwartego stopnia odsetek nawrotów jest bardzo wysoki. Zabiegi chirurgiczne Jeżeli zastosowanie leczenia zachowawczego i prostych procedur nie przyniesie efektów, można zastosować szereg zabiegów chirurgicznych. Wszelkie zabiegi chirurgiczne pociągają za sobą pewien odsetek powikłań, takich jak krwawienie, zakażenia, zwężenie odbytu oraz zatrzymanie moczu (z uwagi na bliskość odbytu i nerwów pęcherza moczowego). Może również wystąpić niewielkie ryzyko nietrzymania stolca, szczególnie płynnego. Odsetek tego rodzaju powikłań wynosi do 28%. Wynicowanie błony śluzowej to kolejne schorzenie, które może wystąpić po operacji wycięcia hemoroidów (często towarzyszy jej zwężenie odbytu). W takiej sytuacji błona śluzowa odbytu ulega wywinięciu na zewnątrz, podobnie jak w przypadku łagodnej postaci wypadania odbytnicy. Operacja wycięcia żylaków odbytu jest zabiegiem chirurgicznym stosowanym przede wszystkim w ciężkich przypadkach. Rekonwalescencja zwykle trwa od 2 do 4 tygodni. Jednakże u pacjentów z hemoroidami trzeciego stopnia operacja ta przynosi lepsze długotrwałe rezultaty w porównaniu z podwiązaniem żylaków gumką. Ten rodzaj leczenia jest zalecany pacjentom z hemoroidami zewnętrznymi zakrzepowymi, o ile zostanie ono przeprowadzone w ciągu 24–72 godzin. Efekt Dopplera Wykorzystująca efekt Dopplera odbytnicza technika zamykania naczyń hemoroidalnych to mało inwazyjna metoda leczenia, wykorzystująca ultrasonografię dopplerowską w celu dokładnego zlokalizowania przepływu krwi tętniczej. Takie naczynia są wówczas podwiązywane, a tkankę, która wypadła, przyszywa się z powrotem w normalnym położeniu. Odsetek nawrotów jest nieco wyższy, lecz ryzyko powikłań jest mniejsze w porównaniu do operacji wycięcia żylaków odbytu. Hemoroidektomia Znana również jako hemoroidopeksja staplerowa, to zabieg polegający na usunięciu większości nienaturalnie powiększonej tkanki hemoroidalnej, a następnie podciągnięciu pozostałej tkanki hemoroidalnej do jej normalnego położenia anatomicznego. Jest to zabieg mniej bolesny, a rekonwalescencja jest szybsza niż w przypadku całkowitego usunięcia hemoroidów. Jednak ryzyko nawrotu objawów jest wyższe w porównaniu do konwencjonalnej hemoroidektomii, dlatego zabieg ten zalecany jest zazwyczaj pacjentom z hemoroidami II lub III stopnia. Należy pamiętać, że wszystkie wymienione zabiegi mają na celu jedynie usunięcie skutków choroby i w żadnym wypadku nie wpływają na jej wyleczenie. Stąd też pojawiające się nawroty i konieczność wykonania kolejnych zabiegów jest typowym objawem nie wyleczonej choroby. Hemorend, jako jedyny dostępny preparat, niweluje nie tylko skutki, ale przede wszystkim przyczyny powstawania hemoroidów.